lab-proxectos-05

LA CARA DEL SOL

Francia, España, México, Marruecos | Primeira longametraxe de ficción

Dirección/Direction: Cristóbal Álvarez
Produción: Héctor Zubieta
Estado/Current status: Desenvolvemento/Development

Nunha vila pequena, crúzanse catro personaxes. Cada un deles lidando con lembranzas que os levan a enfrontarse á xustiza. Todos na procura dunha vida mellor.

Cristóbal Álvarez (México DF, ),nacido en México DF e neto de migrantes españois, Cristóbal Álvarez estudou cinematografía en Estados Unidos, fotografía en México e dirección cinematográfica na Escola de Cinema de Barcelona (ECIB). Moi influenciado polas súas viaxes (Cuba, India, Marrocos, Francia), o seu traballo reflicte a importancia primordial do multiculturalismo e o seu compromiso cun tipo de cinema que aspira á procura da verdade a través dunha mirada íntima e sincera tan atenta ás paisaxes como ás emocións do ser humano. Cristóbal tamén produce vídeos musicais e curtametraxes socioculturais.

EL MAL DEL SIGLO

Argentina | Segunda longametraxe 

Dirección/Direction: Nicolás Suárez
Produción: Protón Cine
Estado/Current status: Desenvolvemento/Development

Arxentina, 1885. Como Werther, como Lord Byron, como Poe, Andrés padece o mal do século: un sentimento do inútil e van da existencia que o levará a viaxar do campo á cidade e dun século a outro, nunha distopía compasada e heterocrónica.

Nicolás Suárez estudou na ENERC e é Doutor en Literatura pola Universidade de Buenos Aires. A súa curtametraxe Centauro (2017) estreouse mundialmente na Berlinale, onde obtivo unha mención especial, e recibiu o premio á mellor curtametraxe no Festival Biarritz d’Amérique Latine. Codirixiu a longametraxe Hijos Nuestros (2015), que foi gañador do concurso de Óperas Primas do INCAA e recibiu premios nos festivais de Mar del Plata, Málaga e Guadalajara, entre outros. O seu novo proxecto de longametraxe, El mal del siglo, foi seleccionada en 2019 para participar da Bienal Arte Joven de Buenos Aires, onde Nicolás foi premiado cunha bolsa para desenvolver a película e cursar estudos na Elías Querejeta Zine Eskola.

PATARINOS

España | Primeira longametraxe

Dirección/Direction: Zeltia Outeiriño
Produción: Sétima Media e Ringo Media
Estado/Current status: Desenvolvemento e pre produción

Para vencer o desencanto vital que sofre, Zeltia regresa á súa terra, Galicia, e rebusca na memoria do seu tío Antonio Outeiriño. Un artesán téxtil gai ourensán que viviu intensamente os anos 80 e co que ela se identifica polos seus valores e a súa disidencia. Buscando a Antonio, ela conecta consigo mesma, cura o desarraigo e rexenera o fráxil vínculo coa súa familia.

Zeltia Outeiriño González (1978) estudou Publicidade e RRPP na UVigo e Comunicación Audiovisual na Universidade de Barcelona. Aos 27 anos traballa como operadora de cámara de televisión e realiza a súa primeira mediametraxe El Bazar Solidario. No 2009 deixa a televisión e emprende unha viaxe por Colombia e dirixe a súa segunda mediametraxe, Vientos de Resistencia. Xa en Barcelona interésase polos procesos de creación de vídeo participativo e funda o colectivo Las Mirillas, co que desenvolve proxectos con colectivos socialmente vulnerables. En 2018 inscríbese no Máster en Documental de Creación da UPF e comeza a desenvolver a súa ópera prima, a longametraxe documental Patarinos, un proxecto basado na súa historia persoal e familiar.

A SONG THAT SLAYS

Italia, Kenia | Primeira longametraxe de ficción

Dirección/Direction: Mo Scarpelli
Produción: Rake Films
Estado/Current status: Tratamento de guión

Os ventos sagrados provocan que Ngwan, de 12 anos, se decate de que a van casar cun home 35 anos maior que ela, polo que protagoniza unha violación, para estragar a súa preciada virxindade e cancelar o matrimonio. A súa rebelión provoca turbulencias e violencia entre a súa tribo, desorde na natureza, e lévaa por un camiño de maior resistencia e empoderamento.

Mo Scarpelli () é unha realizadora e directora de fotografía italo americana de cinema de non ficción. Os seus documentais proxectáronse Berlinale, Visions du Réel, IDFA, SXSW, Hot Docs, DurbanIFF, BFI London Film Festival, Thessaloniki e outros. A súa primeira longametraxe documental, Anbessa, foi nomeada ao premio documental Crystal Bear e Glashütte na 69° Berlinale, e foi transmitida por ARTE / ZDF en Francia e Alemaña. O seu último documental El Father Plays Itself, rodado en Venezuela, recibiu unha Mención Especial do Xurado á Mellor Longametraxe Internacional en Visions du Réel 2020. Mo, que se licenciou en Xornalismo pola Universidade de Missouri, ten a súa sede en Roma e participou no Berlinale Talents. A Song That Slays é a súa primeira longametraxe de ficción.

VIN A NOITE QUE NUNCA SE ACABA

Tras coñecer a noticia da morte do seu irmán Eligio, Rosa viaxa soa ao seu pobo natal de Galicia para facerse cargo da casa e das vacas do seu último habitante, deixando atrás unha cidade á que sente que non pertence. Reencóntrase co que unha vez foi o seu fogar, un lugar entre montañas preto da fronteira con Portugal, onde revivirá os seus recordos e achegarase a unha aldea que quedou entre tempos. Un territorio que se move entre o mítico e o fantástico, e que garda nos seus recunchos ecos do pasado.

Helena Santín ()gradúase na especialidade de dirección pola ESCAC e céntrase no seu traballo como montadora en sitios moi diversos: o medio de comunicación online PlayGround, axencias de publicidade ou varios videoclips da cantante Mala Rodríguez. Á súa vez, desenvolve proxectos persoais de forma independente. O ano pasado formou parte do Xurado Novo do MECAL, e actualmente é parte da comisión de comunicación do cinema cooperativa Zumzeig de Barcelona.